پارگی مینیسک زانو یکی از شایع‌ترین آسیب‌های زانو است و اگرچه بیشتر در مردان رخ می‌دهد، اما می‌تواند افراد را در هر سن و جنس تحت تاثیر قرار دهد.
خوشبختانه، درمان‌هایی برای آسیب های منیسک وجود دارد. آنها شامل درمان های محافظه کارانه و غیرجراحی و همچنین چندین نوع جراحی می شوند.
درمان پارگی مینیسک باید برای هر بیمار جداگانه باشد و بر اساس سن بیمار، سطح فعالیت و وضعیت کلی غضروف مفصلی مفصل زانو باشد، چه بیمار آرتریت زمینه ای داشته باشد یا نه.
مینیسک چیست؟
در هر زانو دو منیسک وجود دارد – یکی در سمت خارجی زانو و دیگری در سمت داخلی. هر مینیسک یک دیسک نازک به شکل “c” از بافت لاستیکی ساخته شده از غضروف است که به بالای استخوان درشت نی یا ساق پا متصل است. مینیسک بین درشت نی و انتهای استخوان ران (استخوان ران) قرار می گیرد، جایی که به عنوان ضربه گیر بین این استخوان ها عمل می کند و همچنین به پایداری زانو کمک می کند.
منیسک یکی از دو نوع غضروف مفصل زانو است. دیگری غضروف مفصلی نام دارد که انتهای استخوان درشت نی، استخوان فمور و کاسه زانو (کشکک) را می پوشاند.
در افراد جوان و سالم، پارگی مینیسک اغلب در نتیجه آسیبی اتفاق می افتد که در آن زانو در حین قرار گرفتن پا روی زمین می چرخد یا می پیچد. این نوع آسیب به پارگی حاد مینیسک معروف است. اغلب هنگام انجام ورزش‌هایی مانند فوتبال، فوتبال و بسکتبال که شامل چرخش و تغییر جهت می‌شود، اتفاق می‌افتد.
در برخی موارد، پارگی منیسک با آسیب به غضروف مفصلی یا رباط‌های زانو، مانند رباط متقاطع قدامی (ACL) و یا رباط جانبی داخلی (MCL) همراه است.
با بالا رفتن سن افراد، غضروف زانو از جمله منیسک شروع به ساییدگی می کند. در نتیجه، منیسک بیشتر مستعد آسیب می شود. پارگی های منیسک دژنراتیو ممکن است در اثر فعالیت های روزمره که مستلزم پیچش فیزیکی زیاد زانو نیستند، مانند چمباتمه زدن، کاشت پا و چرخش، یا حتی بالا رفتن از پله ها رخ دهد.
علائم پارگی مینیسک چیست؟
- زانو درد، که ممکن است هنگام چرخش یا خم شدن زانو یا چمباتمه زدن بدتر شود
- سفتی و محدود شدن دامنه حرکتی زانو
- تورم در طول شب به دنبال آسیب اولیه
- احساس پارگی چیزی در زانو در زمان آسیب دیدگی
- قفل شدن زانو، که در آن پا نمی تواند به طور کامل صاف شود
- احساس قفل شدن زانو
- ناپایداری و بی ثباتی زانو
روشهای درمان
دو نوع درمان برای پارگی مینیسک وجود دارد: محافظه کارانه یا غیر جراحی و جراحی. انتخاب درمان به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله شدت پارگی و اینکه کدام قسمت از مینیسک آسیب دیده است، همچنین سن بیمار، سلامت کلی، سطح فعالیت بدنی و وضعیت کلی مفصل زانو.
بسیاری از پارگی های منیسک نیازی به جراحی ندارند. به عنوان مثال، پارگی های کوچک منیسک یا پارگی های دژنراتیو منیسک، به ویژه در افراد بالای ۵۰ سال، اغلب بدون جراحی درمان می شوند. مطالعات نشان داده است که بیماران مسن‌تری که دچار ساییدگی غضروف مفصلی (آرتریت) در زانو هستند، عمل جراحی آرتروسکوپی منیسک را ضعیف می می کند و این جراحی آرتروسکوپی ممکن است در واقع پیشرفت آرتریت زانو را تسریع کند.
درمان غیر جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- استراحت دادن به زانو
- قرار دادن یخ روی زانو به مدت ۱۵ دقیقه هر یک یا دو ساعت برای کاهش تورم
- بالا نگه داشتن زانو برای کاهش تورم
- مصرف داروهای ضد التهابی بدون نسخه مانند ایبوپروفن برای کاهش تورم و درد
- پرهیز از ورزش ها و فعالیت هایی که باعث درد می شود یا شامل پیچش یا خم شدن زانو می شود
- استفاده از عصا در هنگام فعالیت های روزمره مانند پیاده روی
- استفاده از زانوبند در صورتی که زانو احساس ناپایداری می کند یا بیمار آرتریت زمینه ای دارد.
- فیزیوتراپی برای بازگرداندن دامنه حرکتی و قدرت زانو
درمان جراحی
اگر پارگی مینیسک شدید باشد یا اگر درمان های ذکر شده در بالا نتایج مطلوب را به همراه نداشته باشد، ممکن است نیاز به جراحی باشد. چندین روش جراحی برای درمان پارگی منیسک استفاده می شود که بیشتر آنها به روش آرتروسکوپی انجام می شود.
کلمات مرتبط :
جراحی پارگی مینیسک زانو – بهترین جراح زانو در تهران – بهترین جراح منیسک زانو – بهترین جراح تعویض مفصل زانو
