دلایل آرتروسکوپی زانو
جراحی آرتروسکوپی زانو ممکن است یک گزینه درمانی برای انواع خاصی از درد زانو باشد. جراحی آرتروسکوپی روشی است که شامل قرار دادن یک دوربین کوچک در داخل مفصل است. از طریق برش های کوچک دیگر، ابزارهایی را می توان برای ترمیم یا حذف ساختارهای آسیب دیده وارد کرد.
آرتروسکوپی زانو را می توان تحت بیهوشی عمومی یا موضعی انجام داد. پس از بیهوشی کافی، جراح شما «درگاه‌هایی» را برای دسترسی به مفصل زانو ایجاد می‌کند. پورتال ها در مکان های خاصی قرار می گیرند تا احتمال آسیب به اعصاب، رگ های خونی و تاندون های اطراف را به حداقل برسانند. از طریق یک درگاه، یک دوربین در مفصل قرار می گیرد و از طریق دیگران، ابزارهای کوچکی می توانند برای رفع مشکل استفاده شوند. بیمارانی که تحت بی حسی موضعی یا موضعی جراحی آرتروسکوپی زانو انجام می دهند، اغلب می توانند عمل جراحی خود را روی مانیتور تماشا کنند تا ببینند چه چیزی باعث مشکل آنها شده است.
طول روش آرتروسکوپی زانو بسته به آنچه جراح مفصل زانوی شما باید انجام دهد متفاوت است. پس از جراحی، زانوی شما در یک باند نرم پیچیده می شود. بسته به نوع جراحی انجام شده، پزشک شما ممکن است به شما اجازه دهد وزن را روی پای آسیب دیده قرار دهید یا ندهد. بیشتر بیماران برای بازیابی حرکت و قدرت مفصل با یک فیزیوتراپیست کار می کنند. طول دوره توانبخشی نیز بسته به روشی که در زمان جراحی انجام می شود متفاوت خواهد بود.
بسیاری از روش های جراحی مختلف که معمولاً به روش آرتروسکوپی انجام می شوند، زمانی از طریق برش های بزرگتر انجام می شدند. مزیت آرتروسکوپی این است که او می تواند آن روش های جراحی را بدون آسیب رساندن به ساختارهای طبیعی اطراف مفصل انجام دهد. با کمتر تهاجمی بودن، امید این است که درد کمتر و بهبودی سریع‌تر وجود داشته باشد.
با این حال، جراحی آرتروسکوپی هنوز یک روش جراحی بزرگ است، خطراتی را به همراه دارد و نیاز به توانبخشی مناسب پس از عمل دارد. مهم است که ماهیت هر عمل جراحی در نظر گرفته شده، خطرات مربوط به آن و بهبودی پس از عمل را که برای دستیابی به یک نتیجه موفقیت‌آمیز ضروری است، درک کنید.
دلایل آرتروسکوپی زانو
همه علل زانو درد را نمی توان به طور موثر با روش آرتروسکوپی درمان کرد. برخی از دلایل انجام جراحی آرتروسکوپی زانو عبارتند از:
پارگی غضروف منیسک: منیسککتومی نام رسمی جراحی است که شامل برداشتن بخشی از غضروف منیسک از مفصل زانو است. منیسک یک غضروف ضربه‌گیر است که بین انتهای استخوان قرار می‌گیرد تا بالشتک و حمایت را فراهم کند. پارگی های کوچکتر منیسک را معمولاً می توان برای تسکین علائم پارگی مینیسک کوتاه کرد.
ترمیم منیسک: ترمیم مینیسک یک روش جراحی است که برای ترمیم منیسک آسیب دیده انجام می شود. ترمیم مینیسک می تواند آناتومی طبیعی زانو را بازیابی کند و در صورت موفقیت آمیز بودن پیش آگهی طولانی مدت بهتری دارد. با این حال، ترمیم مینیسک جراحی مهم تری است. بهبودی طولانی‌تر است و به دلیل خونرسانی محدود به منیسک، ترمیم منیسک همیشه امکان‌پذیر نیست.
بازسازی ACL: رباط صلیبی قدامی یا ACL یکی از چهار رباط اصلی زانو است. ACL برای ثبات زانو بسیار مهم است و افرادی که ACL خود را آسیب می رسانند اغلب از بیرون آمدن زانوی خود از زیر آن شکایت دارند. بنابراین، بسیاری از بیمارانی که دچار پارگی ACL هستند، درمان جراحی این آسیب را انتخاب می‌کنند. جراحی های ACL از دلایل آرتروسکوپی زانو هستند.
رهاسازی جانبی: کاسه زانو در یک شیار غضروفی در انتهای استخوان ران به سمت بالا و پایین حرکت می کند. کاسه زانو را می توان به سمت بیرون این شیار کشید یا حتی ممکن است از شیار خارج شود و با خم شدن مفصل زانو باعث درد شود. یک رهاسازی جانبی برای شل شدن رباط هایی که کاسه زانو را به سمت خارج شیار می کشند، انجام می شود.
کاشت سلول غضروفی اتولوگ: در این روش، از جراحی آرتروسکوپی برای شناسایی نواحی آسیب غضروف و برداشت سلول‌های غضروف استفاده می‌شود. سپس سلول‌های خود فرد در آزمایشگاه رشد می‌کنند و در یک روش جداگانه در مفصل کاشته می‌شوند، که یک جراحی باز است. نسبت به جراحی آرتروسکوپی
مقالات مرتبط :
بهترین جراح تعویض مفصل زانو در تهران
