آرنج تنیس بازان یا اپی کندیلیت جانبی، التهاب دردناک مفصل آرنج است که در اثر استرس مکرر (استفاده بیش از حد) ایجاد می شود.
درد در قسمت بیرونی (سمت جانبی) آرنج قرار دارد، اما ممکن است به پشت ساعد شما تابیده شود. به احتمال زیاد زمانی که بازوی خود را صاف یا به طور کامل دراز می کنید، درد را احساس خواهید کرد.
تاندون بخشی از عضله است که به استخوان می چسبد. تاندون های ساعد ماهیچه های ساعد را به استخوان خارجی آرنج متصل می کنند. آرنج تنیس بازان اغلب زمانی اتفاق می افتد که یک عضله خاص در ساعد – عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس (ECRB) – آسیب دیده باشد. ECRB به بالا بردن (کشیدن) مچ دست کمک می کند.
استرس مکرر عضله ECRB را ضعیف می کند و باعث پارگی بسیار ریز در تاندون عضله در نقطه ای که به خارج از آرنج می چسبد، می شود. این پارگی ها منجر به التهاب و درد می شود.
آرنج تنیس بازان را می توان با هر فعالیتی که شامل چرخش مکرر مچ دست است تحریک کرد. این فعالیت ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تنیس و سایر ورزش های راکت
- شنا كردن
- گلف بازی
- چرخاندن یک کلید
- اغلب از پیچ گوشتی، چکش یا کامپیوتر استفاده می کنید
آرنج تنیس بازان چگونه تشخیص داده می شود؟
آرنج تنیس بازان معمولا در طول معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود. پزشک از شما در مورد شغلتان، اینکه آیا ورزش می کنید و علائم شما چگونه ایجاد شده است، می پرسد. سپس آنها چند آزمایش ساده را برای کمک به تشخیص انجام می دهند.
پزشک ممکن است برای بررسی درد، به نقطه ای که تاندون به استخوان می چسبد، فشار وارد کند. هنگامی که آرنج صاف است و مچ دست خم می شود (به سمت کف دست خم می شود)، در حالی که مچ را دراز می کنید (راست می کنید) در امتداد قسمت بیرونی آرنج احساس درد می کنید.
پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری مانند رادیوگرافی یا اسکن MRI را برای رد سایر اختلالاتی که می‌توانند باعث درد بازو شوند، تجویز کند. اینها شامل آرتروز آرنج است. این آزمایشات معمولاً برای تشخیص ضروری نیستند.
علائم سندرم آرنج تنیس بازان
در صورت داشتن آرنج تنیس بازان ممکن است برخی از علائم زیر را تجربه کنید:
- درد آرنج که در ابتدا خفیف است اما به تدریج بدتر می شود
- دردی که از بیرون آرنج تا ساعد و مچ امتداد دارد
- گرفتن ضعیف
- افزایش درد هنگام دست دادن یا فشردن یک شی
- درد هنگام بلند کردن چیزی، استفاده از ابزار یا باز کردن شیشه ها
آرنج تنیس بازان چگونه درمان می شود؟
مداخلات غیر جراحی
حدود ۸۰ تا ۹۵ درصد موارد آرنج تنیس بازان را می توان بدون جراحی با موفقیت درمان کرد. پزشک ابتدا یک یا چند مورد از درمان های زیر را تجویز می کند:
استراحت: اولین قدم در بهبودی این است که چند هفته به بازوی خود استراحت دهید. پزشک شما ممکن است یک بریس برای کمک به بی حرکت کردن عضلات آسیب دیده به شما بدهد.
یخ: بسته های یخ که روی آرنج قرار می گیرند می توانند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کنند.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: داروهای بدون نسخه مانند آسپرین و ایبوپروفن می توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند.
فیزیوتراپی: یک فیزیوتراپ از تمرینات مختلفی برای تقویت ماهیچه های ساعد و ارتقای بهبودی استفاده می کند. اینها ممکن است شامل تمرینات بازو، ماساژ یخ، و تکنیک های تحریک عضلانی باشد.
اولتراسوند درمانی: در سونوگرافی درمانی، یک پروب اولتراسوند روی دردناک ترین ناحیه بازوی شما قرار می گیرد. این کاوشگر امواج صوتی با فرکانس بالا را برای مدت زمان مشخصی به بافت ها ساطع می کند. این نوع درمان می تواند به کاهش التهاب و تسریع بهبودی کمک کند.
تزریق استروئید: ممکن است پزشک تصمیم بگیرد که یک داروی کورتیکواستروئید را مستقیماً به عضله آسیب دیده یا جایی که تاندون به استخوان آرنج متصل می شود، تزریق کند. این می تواند به کاهش التهاب کمک کند.
شاک ویو تراپی: این یک روش درمانی تجربی است که امواج صوتی را به آرنج منتقل می کند تا روند بهبودی خود بدن را ارتقا دهد. ممکن است پزشک شما این درمان را ارائه دهد یا ندهد.
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت: این یک امکان درمانی است که کاملا امیدوارکننده به نظر می رسد و توسط برخی از پزشکان استفاده می شود. با این حال، معمولاً در حال حاضر توسط شرکت های بیمه پوشش داده نمی شود.
جراحی
اگر علائم پس از یک سال درمان بهبود نیافت، ممکن است نیاز به جراحی باشد. شما و پزشکتان می توانید تعیین کنید که آیا جراحی برای بهبود وضعیت شما ضروری است یا خیر.
جراحی یا از طریق یک اسکوپ کوچک که به آرنج وارد می شود (به روش آرتروسکوپی) یا از طریق یک برش بزرگتر که مستقیماً روی آرنج ایجاد می شود (جراحی باز) انجام می شود. هر دو روش برای برداشتن بافت مرده و چسباندن مجدد ماهیچه سالم به استخوان استفاده می شود.
پس از جراحی، بازوی شما ممکن است با یک آتل بی حرکت شود. این کار برای کمک به بازیابی قدرت و انعطاف پذیری عضلات انجام می شود.
جراحی آرنج تنیس بازان را در ۸۰ تا ۹۰ درصد موارد با موفقیت درمان می کند. با این حال، کاهش قدرت عضلانی معمول است.
روش های پیشگیری
- اطمینان حاصل کنید که از تجهیزات مناسب و تکنیک مناسب برای هر ورزش یا کار استفاده می کنید.
- انجام تمریناتی که قدرت و انعطاف پذیری ساعد را حفظ می کند.
- یخ زدن به آرنج خود به دنبال فعالیت بدنی شدید
- اگر خم کردن یا صاف کردن بازو دردناک است به آرنج خود استراحت دهید.
- اگر این مراحل را انجام دهید و از وارد کردن فشار به تاندون‌های آرنج خود اجتناب کنید، می‌توانید شانس ابتلا به آرنج تنیس بازان خود را کاهش دهید یا از بازگشت آن جلوگیری کنید.
کلمات مرتبط :
بهترین جراح زانو – جراح ارتوپد در شریعتی – بهترین جراح ارتوپد در تهران – جراحی تعویض مفصل زانو
